بررسی تأثیر هوموسیستئین بر عملکرد قلبی و میزان جریان کرونری در قلب مجزا شده رت

مقدمه و هدف: هوموسیستئین هرچند که در متابولیسم طبیعی بدن نقش مهمی دارد، اما مقادیر زیاد آن به عنوان یک ریسک فاکتور بیماری های قلبی و عروقی شناخته می شود. این حالت در بیماری موسوم به هیپرهوموسیستئینمیا دیده شده و معتقدند که هوموسیستئین منجر به استرس اکسیداتیو و تأثیرات توکسیک بر اندوتلیوم عروقی و در نتیجه بیماری های عروق کرونری می گردد. با توجه به تأثیرات متنوع هوموسیستئین بر عروق و کاردیو میوسیت ها و همچنین با توجه به اینکه روند پاتوژنیک این تأثیرات هنوز بخوبی مشخص نمی باشد، مطالعه حاضر به منظور تعیین تأثیر آن برقلب مجزاشده رت صورت گرفته است. روش کار: مطالعه از نوع تجربی و بر روی رت های نر بالغ (n=20) صورت گرفت. قلب حیوانات مطابق روش لانگندورف مجزا و تحت پرفیوژن با محلول کربس قرار گرفته وپس از مرحله تثبیت اولیه (20 دقیقه) در سه گروه و باغلظت های مختلف (0.5، 0.1 و 0.05 میلی مول در لیتر) تحت پرفیوژن با کربس محتوی هوموسیستئین به مدت 25 دقیقه قرار داشتند. بررسی روند تغییرات پارامترهای قلبی پس از تجویز هوموسیستئین درهر گروه با استفاده از repeated measure anova ومقایسه مقادیر پارامترها بین گروه های مختلف با استفاده از anova یکطرفه وtukey post test صورت گرفت. نتایج: تجویز هوموسیستئین تغییر معنی داری در پارامتر مهم عملکردی قلب یعنی rpp ایجاد نکرده اما منجر به افزایش معنی دار میزان جریان مایع کرونری شده است. این افزایش در حضور بالاترین غلظت هوموسیستئین از دقیقه 5 تا 25 دیده شد. در گروه با غلظت متوسط در دقایق 5 و 10 و در گروه با غلظت پایین فقط در دقیقه پنجم ملاحظه گردید. نتیجه نهایی: در مجموع نتایج نشان دهنده این است که هوموسیستئین تأثیرگشادکنندگی بر عروق کرونر داشته که این تأثیر مستقل از عملکرد قلبی بوده است.